Antonio Gramsci

Antonio Gramsci, nado en Ales (Sardeña) o 22 de xaneiro de 1891 e finado en Roma o 27 de abril de 1937, foi un político, periodista, pedagogo, filósofo e teórico marxista italiano. Foi un dos fundadores do Partido Comunista Italiano, e do que foi secretario xeral, e estivo preso polo réxime fascista de Benito Mussolini.

Durante o encarceramento, escribiu 30 cadernos e 3 000 páxinas que conforman os seus ''Quaderni del carcere''. Estes están considerados unha gran contribución á teoría política do século XX, abarcando unha ampla temática (historia e nacionalismo de Italia, Revolución Francesa, fascismo, fordismo, sociedade civil, folclore, relixión e cultura). Isto débese a que tivo influencias de distintas correntes, non só marxistas, tales como Niccolò Machiavelli, Vilfredo Pareto, Georges Sorel e Benedetto Croce.

Gramsci é coñecido pola súa teoría da hexemonía cultural, que explica como o aparello do estado e a clase capitalista gobernante (a burguesía) empregan as institucións culturais para manter o poder en dita sociedade. Dende o seu punto de vista, a burguesía desenvolve unha cultura hexemónica empregando a ideoloxía en lugar da violencia, a forza económica ou a coerción. Esta propaga os seus propios valores e normas, que se tornan no "sentido común", mantendo así o ''statu quo''. Polo tanto, o poder hexemónico é usado para manter o consentimento da orde capitalista antes de acudir ao poder coercitivo. Esta hexemonía cultural é producida e reproducida pola clase dominante mediante as institucións que conforman a superestrutura. Veröffentlicht in Wikipedia